jao iech weit nog wie iech diech höb liere kinne
woort metein verleef, iech waor gans boete zinne
es iech loerde nao die blikke in dien ouge
daan kós veur miech de wereld gans vergoon
rösteg dansend raakde veer us mèt eus wange
daan oontstoond bij miech e levensgroet verlange
jao daan gaof iech diech e muilke op dien lippe
meh noe is al dee romantiek gedoon

vreuger waors diech e lekker stök
meh noe kin iech diech gaaroet neet mie vele
vreuger kaoms diech mèt blomme trök
e blij geziech kin diech noe niks mie sjele
de leefde is veurbij, gans veurbij

vreuger deegs diech d’n aofwas mèt
meh noe moot iech diech beie op mien kneeje
vreuger kraog iech ontbijt op bèd,
veur dat moot iech noe hoonderd euro beeje
meh dat maaks niks oet, iech goej diech noe droet

hand in hand höbbe veer door ’t park gewandeld
diech höbs miech toen wie ’n keuningin behandeld
en daan lag iech miene kop tege dien sjouwer
mominte die iech neet vergete kin