Gerard Kornelis van 't Reve
Ik las zijn boek, Op weg naar 't Eind
Ik dacht waarachtig eerst nog even:
't Is lang zo vies niet als het schijnt

Maar reeds op bladzij zes of zeven
Toen kwam het, toch nog onverwacht:
Daar heeft de smeerlap Van 't Reve
Me voor de eerste keer verkracht

Maar een eenzame senator
Luidt de noodklok door het land
En voorkomt dat onze maagden
Allen worden aangerand

Ik was bereids op bladzij tachtig
Mijn eer als vrouw volkomen kwijt
M'n moeder keek al twijfelachtig
En zei: "Jij bent geen maagd meer, meid"

Maar ja, ik moest die scriptie maken
Ik zei dus: " 't Is voor de cultuur
Daar moet je soms iets kwijt voor raken
De kunst betaal je altijd duur"

Maar die eenzame senator
Balt z'n ouwe, trouwe vuist
Tegen elke literator
Die z'n letteren niet kuist

Ter wille van de Nederlandse meiden
Ten strijde voor het nette boek
Van 't Reve gaf ons veel te lijden
Van 't Reve verdient billekoek

Of hij goed schrijft kan me niks schelen
Dat moet-ie dan maar stiekem doen
Als hij maar schrijft zoals wij bevelen
Voor nette kunst en goed fatsoen

En die eenzame senator
Vecht dus voor de goede zaak
Als een eenzame dictator
Van z'n eigen slechte smaak