Het komt, zo heeft een dichtervorst gezongen
Voor alle mannen en voor elke vrouw
Zodra de winter aan de deur komt kloppen
En ondanks banden, ondanks hou en trouw
Dat je een krul draait in je laatste haren
Dat je iets voelt van ik-en-weet-het-niet
Dat je weer jong wordt en begint te fluiten
De laatste lente en het laatste lied

Het is misschien alleen maar in gedachten
Dat je de bomen weer in bloei ziet staan
En dat je 's avonds tussen licht en donker
In eer en deugd een straatje om wilt gaan
Het is niet echt, het hoeft niet echt te worden
Dat wat je vaag en in gedachten ziet:
Een boom, een bank, een jongen en een meisje
Een lenteavond en een lentelied

Eens voel je het, wat vroeger of wat later
Al naar gelang je levenslampje brandt
Dat je nog eenmaal weleens jong wilt wezen
Al ben je kippig en al beeft je hand
Al zie je zonder bril geen bloem of bloesem
Al is je kuif verrafeld tot een spriet
Al zing je practisch nog maar in je badkuip
Een meestal schor en stuk-gefloten lied

Dan komt nogeens die ouwe, domme prikkel
Dan zeg je wel: "Va-t-en, Satan, va-t-en!"
Maar ook de duivel werd een man op jaren
Die dit begrijpt en die dus blijven kan
En dan beleef je, zij 't ook in gedachten
En dat begrijpt de duivel nu weer niet
De boom, de bank, de jongen en het meisje
Je laatste lente en je laatste lied!!