"Zo moeder, nu is het echt afgelopen"
"Rrraaaggghhh"
"Of ik verdrietig ben? Waarom zou ik, na vijfentwintig jaar terrorisme?
Als ik voorzichtig voorstelde om je naar een inrichting te brengen, dan
was het huis te klein. Waarom zou je dat doen
Je had een flinke, mooie dochter van tweeentwintig die best voor jou kon
zorgen en mensen zijn na een hersenbloeding nog gewoon bij de tijd
Ik hoor je nog zeggen..."
"Rrraaaggghhh"
"Wie Wim is? Dat is jouw drukbezette zoon, mijn rijk geworden broer, weet
je nog wel
Wim zei: "Ik vind het fantastisch van jou, Magda, dat jij mamma wil
verzorgen. Ik zal je zoveel mogelijk met raad en daad bijstaan. Ik zou je
graag mee willen helpen, maar ja, je begrijpt, ik heb mijn werk en mijn
gezin"
Maar in plaats van hem op zijn bek te slaan, accepteerde ik zijn
driehonderd gulden per maand"
"Rrraaaggghhh"
"Vanaf het eerste moment dat jij lam was, was ik het ook
Een normaal gesprek was niet met jou te voeren. Je hoorde het wel, maar
praten kon je niet meer. Wat je nog wel kon, was mij voor jou laten lopen.
Ik heb veel gebeden, moeder, dat Onze Lieve Heer jou maar snel tot zich zou
nemen"
"Rrraaaggghhh"
"Nee. Ik heb de laatste vijfentwintig jaar niet van je gehouden, nee
Ik kon het uur niet afwachten dat je je laatste adem uit zou blazen, maar
er is nu geen twijfel meer mogelijk, moeder. Nu is het gebeurd"
"Rrraaaggghhhhhhhhhh"

(Dochter sluit de ogen van haar moeder en loopt weg
Dan draait ze zich nog even om en zegt):

"Ik zal Wim de groeten van je doen"