de dame met het mooi gezicht
laat haar tranen zien als ze naast me zit
de sigaret gaat rond en het vat stroomt leeg
ze zegt dat ik haar ziel heb geraakt
ze zegt zullen we gaan dansen
dat doen we al geruime tijd
midden op de vloer met muziek van chris isaak
die zingt over een wereld waar gespeeld wordt met vuur
en dan lacht ze weer haar tanden bloot
mijn ruw gezicht kleurt het hare rood
en ik zie sporen van geluk
ze zegt wil je met me mee naar huis
of toch maar niet 't is zo serieus
of toch maar wel we hoeven tenslotte
niet helemaal tot het uiterste te gaan
ze vraagt me wat ik met haar doe
ik weet het niet goed ik volg gewoon trouwens wie zoent wie
midden op een plein wat nu nogal leeg is
maar waar straks de reiziger staat
en dan lacht ze weer haar tanden bloot
mijn ruw gezicht kleurt het hare rood
en ik zie sporen van geluk
niet teveel dromen m'n jongen
je maakt jezelf kapot
dank voor de raad mevrouw maar het is al gebeurd
er is plaats voor jou
de dame met het mooi gezicht vraagt
of ik bij haar was toen ik naast haar lag
en haar lijf voelde warm dus ik zei ja
en zij zei dat het soms fantastisch was

(c) Ernst Löw