Een meisje van even acht jaar
Met heerlijk onschuldig gelaat
Stond iedere dag voor het raam
En keek naar de kinderen op straat
Dan volgden haar ogen de bal
Bij 't spel in beweging gebracht
Zij hunkerde naar zo'n bezit
En iedere keer zei ze zacht:

Moesje, toe geef me een speelbal
Al is ze ook nog maar zo klein
Daar kan ik dan heerlijk mee spelen
Ik zal er heus zuinig op zijn

Haar moedertje kon op den duur
Het smeken niet langer weerstaan
En is op een zonnige dag
Met haar naar een winkel gegaan
Hoe licht viel haar offer toen zij
De vreugd' van haar lieveling zag
Het kind hield de bal stijf omkneld
En zei met gelukkige lach:

Moesje, nu heb ik een speelbal
Al is ze ook nog maar zo klein
Daar kan ik nu heerlijk mee spelen
Ik zal er heus zuinig op zijn

Wat was ze gelukkig en blij
Maar 't noodlot komt steeds onverwacht
Want juist door haar spel met de bal
Viel zij in een donkere gracht
Men bracht haar als engeltje thuis
De bal nog geklemd in haar hand
En moesje, gebroken door smart
Zei zacht door verdriet overmand:

Zusje, hier is nu je speelbal
Je grote bezit van weleer
Nu kan je er heerlijk mee spelen
Daarboven bij Ons'Lieve Heer