Tien blanke mannetjes
Dachten: We houden ze tegen
Een viel van Kaap De Goede Hoop
Toen waren er nog maar negen

Negen blanke mannetjes
Die dachten: De munt is macht
Een viel er dood over de Rand
Toen waren er nog acht

Acht blanke mannetjes
Wilden hen een thuisland geven
Een waaide in de Windhoek weg
Toen waren er nog maar zeven

Zeven blanke mannetjes
Trokken wanhopig een mes
Een keek in 't Krugerpark niet goed uit
Toen waren er nog maar zes

Zes blanke mannetjes
Vochten voor het behoud van hun lijf
Een verzoop er in de Bloemfontein
Toen waren er nog maar vijf

Vijf blanke mannetjes
Schreeuwden met woest getier
Een speelde met zijn eigen A-bom
Toen waren er nog maar vier

Vier blanke mannetjes
Rijden van angst en zie:
Pretoria werd 'Mandela-Burcht'
Toen waren er nog maar drie

Drie blanke mannetjes
Schikten zich heel gedwee
Maar ook de wraak eiste z'n tol
Toen waren er nog maar twee

Twee blanke mannetjes
Riepen: "Dat is gemeen"
De schaduw van Soweto bleek lang
Toen was er nog maar een

Dat ene blanke mannetje
Voelde zich heel apart
Hij nam een blikje schoensmeer
En toen was Zuid-Afrika zwart