De laatste trein ploegt en sist
Zich een weg door een deken van mist
Een verlaten station
Koffiebekers vertrapt op het perron

Wind zuigt me weg in de hal
Beslaan de ruiten, de nacht zet zijn val
Veert omhoog uit een droom
Tumult in de verte, mijn benen zo loom

Neon verlicht wacht de stad
Processie kruist zwijgend het pad van de rat
De kade vult een ravijn
Vol blinde ramen, het hart, de woestijn

Stap voor stap, pas na pas
Leef in een leugen, de man die ik was
Dan dooft het licht, brandt de pijn
Lang schuift een schaduw langs het gordijn

Laat me, laat me, laat me maar even
Heb wat problemen alleen te zijn
Die laatste trein is voorbij