Je draagt van die jurken
Die je fantastisch staan
Als ik dat zeg, kijk je me
Als een V&D-caissiere aan
Je draagt op je borsten
Een joekel van een broche
Je knopen laat je open
Maar verder laat je niets los

Je loopt met me mee
Als ik wegga uit het cafe
Je zegt dat je raar doet
En dat komt van de rose
Je geeft me een arm
Terwijl je zelf voelt
Dat je niet een vinger
Maar je hele hand bedoelt

Je laat me maar lullen
Zelf hou je je stil
Je haalt je schouders op
Alsof je niet weet wat je wil
Waarom zeg je niet
Wat er op je lippen ligt
Waarom doe je, als je zoent
Je ogen dicht

Nee, je kunt niet zijn vergeten
Wat er die nacht is gezegd
Er is niets mis met je geweten
En je geheugen is niet slecht
Je bent geen gesloten boek meer
Ieder woord, wat die avond viel
Staat in schoonschrift geschreven
Op de binnenflap van je ziel

Je fluistert dingen in mijn oor
Die ik niet goed versta
Als ik wil weten wat je zegt
Antwoord je: "Ik ga"
Wat maakt je zo bang
Voor alles wat je mist
Weer twee mensen
Eenzamer dan nodig is