Case morto vivín sen conocerte
Aló na chaira seca e por absurdas rúas
Onde ninguén me soubo dar mornura.

Foi soedade desconforme adentro
E a semente a caír en terra dura.

¿como hei vivir mañá
Sin a luz túa?

Erguinme e vinte ó regresar a terra
Como se aquelo fora todo un soño
Pesado e ti xa foras sempre miña.

Foi outra vez materno en aloumiño
O bico teu na lingoa.
E foi de novo corazón adentro
Comprender a existencia e a dozura.

¿como hei vivir mañá
Sin a luz túa?

Pro hoxe mesmo rachou o día en medo
Entrou na fiestra un sol estrano inmenso
E deixáchesme o leito en mantas frías.

Está a volver agora corazón adentro
Soedade e podremia.
A convertirse cada cousa en tumba
Cada minuto en sesenta agullas.

¿como hei vivir mañá
Sin a luz túa?