Lieve Willie, lieve jongen
Ik dank je voor je laatste brief
Ik heb hem honderdmaal gelezen
Ik was er blij mee, jongenlief
Ook de foto waar je opstaat
Hou ik hier nu in mijn hand
Ik hoop toch zo dat het je goed gaat
In dat verre vreemde land

Het is een half jaar geleden
Dat je afscheid van mij nam
De herfst is hier al ingetreden
Wat voor weer is het in Vietnam
Jij moet oma maar vergeven
Als ze domme vragen stelt
Ik sta op einde van het leven
En mijn dagen zijn geteld

Ik begrijp nog steeds niet, lieve Willie
Dat je naar Vietnam moest gaan
Waarom vreemde mensen doden
Ze hebben jou geen kwaad gedaan
Jongen, wil je mij beloven
Als die vreemden schieten gaan
Wees voorzichtig, toe ik smeek je
Blijf er dan maar ver vandaan

Maar nu wil ik wel eens weten
Op die foto die je zond
Zit je uit een blik te eten
In de modder, op de grond
Doe dat nooit meer, lieve jongen
Want dat is heel ongezond
Is er daar dan geen kantine
Of een eetzaal aan het front

Jij bent magerder geworden
Of verbeeld ik me dat maar
Krijg je wel genoeg te eten
Of komt dat door het korte haar
Oh, ik zond je laatste een pakje
Chocoladerepen, puur
Maar ik stuurde het per zeepost
Want per vliegtuig is zo duur

Ik hoop toch zo, mijn lieve jongen
Dat je gauw weer bij mij bent
Oma voelt zich nu zo eenzaam
Ze is al oud, mijn lieve vent
Ik eindig deze brieg nu, Willie
Het is al laat en ik krijg het koud
Zal je vaak aan oma denken
Die heel veel van je houdt
Het oudje is helaas gestorven
Het was vandaag begrafenis
Deze brief lag ongeopend
Tussen bloemen op haar kist
Het is maar goed dat het oudje vrouwtje
Hiervan nergens meer iets wist
Op die brief stond dit geschreven
Geadresseerde wordt vermist