't Is kerstdag, er loopt door de straten
Een schooier, in lompen gehuld
Hij heeft vrouw en kindje verlaten
Z'n hart is van wroeging vervuld
Als hij, door 't noodlot gedreven
Z'n vroegere huisje weer vindt
Beginnen z'n lippen te beven
En is 't als fluistert de wind:

't Is Kerstmis, 't is Kerstmis, 't is vrede op aard'
Nu zitten ze thuis rond de kerstboom geschaard
't Is Kerstmis, 't is Kerstmis, de mensen zijn blij
Maar jij, arme schooier, je hoort er niet bij

Terwijl hij verkleumd staat te turen
Loopt plots'ling zijn kind naar 't raam
't Ziet hoe die man staat te gluren
En roept dan van vreugde een naam
Z'n moedertje loopt snel naar buiten
Ze kust 'm, ze huilt en ze lacht
Opeens gaan de kerstklokken luiden
Dan snikt ze: " 'k Heb op je gewacht"

't Is Kerstmis, 't is Kerstmis, 't is vrede op aard'
Nu zit je weer thuis rond de kerstboom geschaard
't Is Kerstmis, 't is Kerstmis, nu ben je weer blij
Want jij, arme schooier, jij hoort er weer bij